Potem skompiluj MPlayera:

./configure
make
make install

W tym momencie MPlayer jest już gotowy do użycia. Katalog $PREFIX/share/mplayer zawiera plik codecs.conf, który informuje program o wszystkich, dostępnych kodekach i ich możliwościach. Plik ten potrzebny Ci będzie tylko wtedy, jeżeli będziesz chciał zmodyfikować jego ustawienia, jako że plik wykonywalny zawiera go już w sobie. Sprawdź czy masz codecs.conf ze starych wersji MPlayera w swoim katalogu domowym (~/.mplayer/codecs.conf) i usuń go.

Zauważ, że jeżeli masz codecs.conf w ~/.mplayer/, wbudowany i systemowy codecs.conf będą całkowicie zignorowane. Nie rób tak, chyba że chcesz pobawić się z ustawieniami wewnętrznymi MPlayera, ponieważ może to spowodować wiele problemów. Jeżeli chcesz zmienić kolejność szukania kodeków, skorzystaj z opcji -vc, -ac, -vfm lub -afm w wierszu poleceń, lub w Twoim pliku konfiguracyjnym (sprawdź stronę man).

Użytkownicy Debiana mogą sobie zbudować paczkę .deb, jest to bardzo proste. Wykonaj

fakeroot debian/rules binary

w głównym katalogu MPlayera. Przeczytaj rozdział paczki Debiana, aby uzyskać więcej informacji.

Zawsze przejrzyj wyniki ./configure i plik config.log, zawierają one informacje o tym, co będzie zbudowane, a co nie. Możesz również obejrzeć pliki config.h i config.mak. Jeżeli masz zainstalowane jakieś biblioteki, ale nie są one wykrywane przez ./configure, sprawdź czy masz również odpowiednie pliki nagłówkowe (przeważnie pakiety -dev) i ich wersje się zgadzają. Plik config.log zazwyczaj powie Ci, czego brakuje.

Chociaż nie jest to konieczne, czcionki powinny być zainstalowane, żebyś mógł korzystać z OSD i napisów. Zalecana jest instalacja czcionki TTF i ustawienie MPlayera tak, żeby z niej korzystał. Przeczytaj rozdział Napisy i OSD dla uzyskania bardziej szczegółowych informacji.